پُر از بغضم ...
حس ِ خفگی امونم ُ بُریده ... شاید این تقدیر ِ من ِ ... ولی دوس دارم با تقدیر بجنگم ... دوس دارم زندگیم ُ رنگ بزنم ... ولی ... افسوس ... رنگی جُز تیرگی ندارم ... من شبام ُ چجوری سر کنم؟! به سرم زده همه رو زخمی کنم ... از دَم ... اما ... از بس که تنم زخمی ِ ... توان ِ بلند شدن ُ ندارم ... کاش یکی بیاد ... دستمو بگیره ... بلندم کنه ... بگه همه اینا ی ِ خواب ِ ... زندگی هنوزم صورتی ِ ... ... زندگی ... هه ... |